Ναι και όχι

Σου είπα χθες ότι δεν αντέχω άλλο να μην ξέρω τον εαυτό μου,να αισθάνομαι λίγη,αδιάφορη.Μου απάντησες ότι είμαι απλά χιλιάδες ναι και όχι.Ξαφνιάστηκα...Πίστευα ότι όλα όσα σου `γραφα τόσο καιρό τα προσπερνούσες με ευκολία για να μιλήσεις ύστερα πάλι για σένα.Έκανα λάθος,όπως φαίνεται.Γιατί συμπίεσες όλη μου την προσωπικότητα σε τέσσερις λέξεις...Φωτογράφησες τη στιγμή που ουρλιάζω το πιο δυνατό μου ναι στους άλλους,στον εαυτό μου,στη ζωή.Το πιο όμορφο μου χαμόγελο.Και κατόπιν,τη στιγμή που λυγίζουν τα γονατά μου,πέφτω και ματώνω,κρύβω το πρόσωπό μου στις παλάμες μου και ψιθυρίζω ένα παραιτημένο όχι.
Σου είπα οτι θέλω πάθος.Που δεν έχω.Απαντήσεις.Που δε θα `χω ποτέ.Μου είπες ότι το πάθος θα το βρω μέσα μου...Σ`ευχαριστώ.

Πεντάρι

Κατόπιν πρόσκλησης από τον κ.Καιρό και τον κ.Κατουρημένη ποδιά,έχω να δηλώσω ότι:
1)Τα τελευταία 3 χρόνια σε κάθε ταξίδι μου με το λεωφορείο κάθομαι δύο θέσεις μπροστά από τη γαλαρία,αριστερά.Χωρίς εξαίρεση.
2)Θα `θελα να ζω στα `70s και να ήμουν χίπισσα ή στα `80s,στην επανάσταση της ροκ.
3)Έχω πρόβλημα με το στομάχι μου και ο γιατρός υποστηρίζει ότι φταίει το άγχος μου,μικρό κορίτσι.
4)Βαριέμαι απίστευτα να μιλάω στο κινητό,γι`αυτό και το αφήνω συνήθως αφόρτιστο και κλείνει στα μούτρα των άλλων.Με επαρκή δικαιολογία.
5)Αλληλογραφώ με μία συνομήλικη μου σ`ένα χωριό της Μαλαισίας.Σκοπεύω και να την επισκεφθώ κάποια στιγμή.

...?

Είπε ότι ανήκω στους επικίνδυνους...
Να νιώσω ενοχές...?

Κακώς εννοούμενη ελευθερία

Μου είναι δύσκολο να γράψω αυτό το post κυρίως γιατί οι σκέψεις μου είναι ένας σωρός και άντε να τις βάλω σε τάξη...Θα δείξω όμως καλή θέληση.
Η γενιά μου έχει πρόβλημα.Έχει να δώσει μία μάχη απέναντι στα πάντα αλλά δεν αντιλαμβάνεται απ`αυτά τίποτα.Απολύτως τίποτα.Επιμένει να έχει κλειστά τα μάτια της.
Σου δίνουν "ελευθερία".Μόνο που δεν ξέρεις πώς να τη χειριστείς.Πώς διάολο να την αξιοποιήσεις.Ελευθερία:Πάω για καφέ με τους φίλους μου,βγαίνω τα βράδια,μιλάω ανοιχτά μπροστά στους γονείς μου,βρίζω κιόλας άμα λάχει,τη μπαίνω στους καθηγητές μου,καπνίζω,πίνω,γουστάρω.Δε μ΄έχουν και πολύ περιορισμένο...Κάνεις λάθος φίλε.Σ`έχουν περιορίσει πολύ περισσότερο απ`όσο νομίζεις.Γιατί έχουν περιορίσει τον τρόπο σκέψης σου,την ίδια σου τη σκέψη.Γιατί σ`έχουν οδηγήσει επιμελώς στο να πιστέψεις ότι μόνο αυτό είναι που υπάρχει.Η ηλίθια κοινωνία τους,το αποτυχημένο σύστημα τους κι εσύ δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να το αλλάξεις.Γιατί κανείς δε σε παρακίνησε ποτέ.Σ`έχουν χώσει εκεί μέσα,στο λάκο με τα φίδια.Αν είσαι ακόμα πιο ανύποπτος,τα περνάς και για λουλούδια και σκύβεις να τα μυρίσεις...Στην ερώτηση "τι θα ήθελες ν`αλλάξει στον κόσμο" απαντάς με την έκπληξη έκδηλη στο βλέμμα "τίποτα.Μια χαρά δεν είναι;".Την ελευθερία που σου δίνουν την υποδαυλίζουν ύπουλα από μέσα.Σε κάνουν συντηρητικό,πουριτανό,δειλό,ανίκανο,βαρεμένο,βαρετό,κενό.Υποθέτω πως δε φταίνε.Η κοινωνία έχει αυτά τα χαρακτηριστικά...
Δεν μπορώ να εντοπίσω τι ακριβώς φταίει.Τι λείπει ή τι υπάρχει σε μεγαλύτερη ποσότητα από την κατάλληλη...Απλά είμαι ένα βέλος έτοιμο για εκτόξευση,τεντώνομαι,τεντώνομαι περισσότερο και παράλληλα ψάχνω τον στόχο μου...Θα επανέλθω στο θέμα.

Κούραση

Ειλικρινά,κουράστηκα ν`ακροβατώ ανάμεσα στην καλή και την κακή μου διάθεση...Προτιμώ να με πιάσει η μελαγχολία μια κι έξω παρά αυτό το πράγμα.Είναι εξουθενωτικό! 

Αντιφάσεις

Γιατί είμαι τόσο κτητική ρε γαμώτο...;Θέλω να το καταπολεμήσω,δε μου αρέσει,αλλά είναι σαν να πηγαίνω κόντρα στην ίδια μου τη φύση... 

Βουτάνα κοινωνία...

-Γιατί ο βιολόγος μας δεν έχει παντρευτεί?
-Σιγά ρε κορίτσια,ακόμα 35 είναι,δεν τον πήραν και τα χρόνια...!
-(με απελπισία) Τι λες ρε?Εντάξει,μπορεί να υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις,αλλά το σωστό είναι ο άντρας να παντρεύεται στα 30 του!Και η γυναίκα στα 26!
-Τι εννοείς "σωστό"?!
-Εννοώ ότι θες να προλάβεις να δεις παιδιά κι εγγόνια...!

Μόνο εγώ νομίζω ότι το να είσαι 16 και να σκέφτεσαι έτσι είναι λυπηρό...?

Γιατί?

Μας λένε το πώς...Το από τι.Μας λένε για τα κύτταρα,για τις μεμβράνες τους,για τα μιτοχόνδρια που αξιοποιούν την ενέργεια.Για το DNA,το ρόλο του και τη σημαντικότητα του.Έχουν ανακαλύψει πολλά...Πάρα πολλά.Κι όμως,λείπει το πιο σημαντικό απ`όλα.Μπορεί με κάποιον τρόπο να εξηγηθεί το γιατί...?Γιατί εμείς κι όχι κάποιοι άλλοι?Μπορεί κανείς να προσδιορίσει την αιτία και όχι το αποτέλεσμα?
Υπάρχει συνείδηση,ψυχή?Υπάρχω ΕΓΩ?Είναι δυνατόν να είναι όλα χημικές αντιδράσεις?Όλα τυχαία?Δε θα με πείραζε αν ήταν έτσι,απλά θέλω να ξέρω...Γιατί?