Thursday, May 31, 2007

Παιχνιδάκια

Είναι αναπόφευκτο.Μπορεί να έχεις βολευτεί με την ιδέα της κατάθλιψης,να σ`αρέσει σχεδόν σε σημείο μαζοχισμού,να το έχουν συνηθίσει και οι άλλοι αλλά κάποια στιγμή συνέρχεσαι.Είναι φυσιολογικό.Χωρίς να το επιβάλλεις στον εαυτό σου,χωρίς να προσπαθήσεις,χωρίς να σε ταρακουνήσει κάποιος.Απλά συνέρχεσαι.
Σηκώθηκα,πήγα γυμναστήριο με το ποδήλατο,έκανα ένα κρύο μπάνιο,απλώθηκα με γαλάκτωμα,έφτιαξα τα μαλλιά μου.Χθες την έσκισα τη φιλοσοφία (έδινα εξετάσεις ντε) κι έφτιαξα και το αγαπημένο μου γλυκό (με βοήθεια της μητέρας βεβαίως-βεβαίως).

Λοιπόν,άκου:Εντάξει,μαλάκα,θα το παίξω το παιχνιδάκι σου...Αλλά θα βάλω κι εγώ μερικούς όρους.Επειδή εγώ ακόμα ΝΙΩΘΩ,κάτι που εσύ δεν ξέρω αν θα μπορέσεις να κάνεις ή να δείξεις ποτέ.Για μένα θα το κάνω κι όχι για σένα,κατάλαβες;

Και κάτι ακόμα.Η θλίψη μπορεί να ομορφαίνει γιατί σήμερα μου αρέσω πολύ στον καθρέφτη.

11 Comments:

Blogger tink said...

ναι...

να κάνω μια μικρή διόρθωση, εφηβεία λέγεται και ουχί κατάθλιψη αγαπητή μου ντέμον κι εγώ την περνάω και ξέρω

4:35 AM  
Blogger kelly alamanou said...

Κατ'αρχήν μπράβο που έσκισες στη φιλοσοφία!
Μα..φυσικά για σένα θα το κάνεις κούκλα μου!

5:08 AM  
Blogger Γεωργία said...

Έτσι ρε demonia...Με φόρα ρε!!

:D

Για την πάρτη σου όλα. 'Η τώρα ή ποτέ! Τώρα μπορείς να είσαι για την πάρτη σου....Και μην το χαρίσεις κανενός! Για τα άλλα έχουμε καιρό...

5:20 AM  
Blogger Siddhartha said...

Καλή επιτυχία και στα άλλα μαθήματα, και στο βασικότατο, το δικό σου.

Θα το σκίσεις και αυτό, είμαι σίγουρος.

6:19 AM  
Blogger red rain said...

ταπεινή άποψη 1: Από την ιδέα της κατλαθλιψης μπορείς να συνέλθεις. Από την ίδια την κατάθλιψη φοβάμαι ποτέ. Ενίοτε μαθάινεις να ζεις με αυτήν.
ταπεινή άποψη 2: Η θλίψη ομορφαίνει γιατί αδυνατίζει όσα έντονα συναισθήματα επιδρούν τους μύες του προσώπου.(επιστημονικό;;;)
ταπεινό Υ.Γ.: "γλύκα" γιατί κάπως σα να κολυμπάς σε ένα σιρόπι εικόνων και ήχων, πότε τσαντισμένη, πότε γαλήνια.
Μονάδικό ε;

8:27 AM  
Blogger nanos mesa se kalamia said...

ρεεεε τι λετε στο ντεμον? δεκαξι χρονω ειναι ρεεε..ρε ντεμον κλεισε τα βιβλια να παμε καμια βολτα να πιουμε μπυρες,βαρεθηκα εδω μεσα με τα καταθλιφτηκα...ελα θα σου πω και πως η τινκ εγινε σε μια νυχτα ο ντικ..κωλογεροι ολοι.

9:14 AM  
Blogger demonia said...

*Τινκ,την εφηβεία ή την κατάθλιψη περνάς κι εσύ...;Μπερδεύτηκα...

*Ροδούλα,ευχαριστώ,εγώ η φιλόσοφος ;-)

*Έτσι ρε Γεωργία,σε κανέναν δε θα χαριστούμε...!

*Σιντ,χάθηκες...!Μακάρι ;-)

*(ταπεινή) Κόκκινη βροχή,1)αυτό είναι αρνητικό αλλά δυστυχώς μάλλον αληθινό 2)αδυνατίζει (γενικά) 3)σε θάλασσα γίνεται να κολυμπήσω...;;

9:16 AM  
Blogger demonia said...

Νάνε,την ίδια ώρα γράψαμε καλέ μου...!Πάμε,γουστάρω ;-) Μαζί σου και στην κόλαση!

9:17 AM  
Blogger Άκης Καπράνος said...

Κατ'αρχας, εχω πιει μάλλον αρκετά σήμερα.

Συνεχίζουμε.

Κατάθλιψη λέγεται, και όχι εφηβεία, γιατί αν ήταν έτσι, όλοι εμείς των τριάντα και άνω θα νιώθαμε ένα κάποιο balance.
Που, βεβαίως-βεβαίως, αν μου δείξετε εναν ανθρωπο και μου πείτε "Να, αυτός τα'χει βρει μέσα του", εγώ θα στρίψω και θα στραφώ ΤΡΕΧΟΝΤΑΣ προς αντίθετη κατεύθυνση. Γιατί η καταπιεσμένη τρέλα θα είναι κοντά.

Επίσης,
κατάθλιψη που κάνει κύκλους μου ακούγεται σαν κακος ναρκισισμός. Αν δεν σε βγαζει πουθενα και πας απο τον ένα κυκλο στον άλλο, κατι κανεις λάθος.

Και κλείνω λέγοντας
πως είσαι φοβερή, μικρή δαιμονισμένη. Υπάρχει, ξέρεις, ένας ινδιάνικος μύθος. Ένα παιδί, ρωτά τον πατέρα, τι ειναι το καλό και το κακό στον άνθρωπο.
Αυτός του απαντά: μέσα στον άνθρωπο ζουν δυο λύκοι. Ο ένας είναι στοργικός, τρυφερός, αληθινά κατανοητικός. Ο άλλος είναι καταστροφικός, για τους άλλους αλλά και για τον εαυτό του, αιμοδιψής, αιματολάγνος.
"Ποιός απο τους δύο νικά;" ρωτά ο μικρός.
"Αυτός που ταϊζεις περισσότερο"...

6:42 PM  
Blogger demonia said...

Πολύ ενδιαφέρων ο μύθος...Κάτι ήξεραν οι ινδιάνοι παραπάνω από μας κι εμείς πήγαμε και τους εξαφανίσαμε...!Ευχαριστώ γενικά για όσα έγραψες,σου κάνει κάτι το μεθύσι ;-)

3:29 AM  
Blogger gitsaki said...

Well done!
:)

4:08 AM  

Post a Comment

<< Home