Απλές φωτογραφίες...

Μερικές φορές θέλω τόσο να εξαφανιστούν οι άνθρωποι γύρω μου...Να φύγω απ`τον εαυτό μου,να σταματήσω να διαγράφω κύκλους...Να σταματήσουν να με πονάνε τα τραγούδια.Στιγμές ανεκμετάλλευτες,στιγμές που φεύγουν και δε θα ξαναγυρίσουν,στιγμές που μπορεί να μη σημαίνουν τίποτα κι αυτό πληγώνει ακόμα πιο πολύ...Κι εσύ απλός θεατής.Μερικές φορές νιώθω σαν να παίζω στο θέατρο...Μπορεί να πλησιάζει την παρωδία και θέλω να ξεχάσω...Να ξεχνάω και το μόνο που μένει να είναι οι φωτογραφίες.
Δε θέλω να σκέφτομαι πράγματα που έγιναν.Οι σκέψεις με βαραίνουν και είναι άσκοπες.Ίσως μερικές φορές δε φέρθηκα όπως θα μπορούσα.Σημαίνει κάτι αυτό...?Δεν ξέρω πού θα μπορούσα πλέον να στηριχτώ.Σε ποιο συναίσθημα ή σε ποια ιδέα...Ποια πλευρά να διαλέξω κι αν έχω δικαίωμα επιλογής...Αν έχω τη δυνατότητα να στηριχτώ σε ελπίδες...Αντέχω ακόμα