Είναι πολλοί οι καθρέφτες,μαμά...
Αυτές τις κωλοστιγμές που αισθάνομαι άσχημη,άχαρη.Αυτές που μισώ τα μαλλιά μου.Αυτές που νιώθω χοντρή και τίποτα,μα τίποτα δε μου πάει.Αυτές που νιώθω ότι τα σπυριά μου θα καλύψουν τα πάντα στο πρόσωπο μου.Αυτές που νομίζω ότι η κατάσταση μου δε σώζεται.Με την καμία όμως.Αυτές που αναρωτιέμαι γιατί δε με πετροβολούν όταν βγαίνω έξω.Αυτές τις κωλοστιγμές λοιπόν...θα ήταν λύση να σπάσω όλους τους καθρέφτες του σπιτιού?
(ναι,καλά θα ήταν,αλλά μετά θα πρέπει να σπάσω κι όλες τις βιτρίνες που προσπερνάω πηγαίνοντας στο σχολείο ή για καφέ ή οπουδήποτε.Είναι πολλές.Έχω πρόβλημα.)
(ναι,καλά θα ήταν,αλλά μετά θα πρέπει να σπάσω κι όλες τις βιτρίνες που προσπερνάω πηγαίνοντας στο σχολείο ή για καφέ ή οπουδήποτε.Είναι πολλές.Έχω πρόβλημα.)
Labels: Προς το χειρότερο