Γυρίσαμε το λοιπόν...Ένας μήνας σχολείο,ένας μήνας εξετάσεις και τελείωσαν τα βάσανα μου!Τουλάχιστον αυτά,τα προφανή.
Περίεργο το Πάσχα που πέρασε.Εσωτερικό άγχος,μελαγχολία αλλά και ωραίες στιγμές.Anyway,προτιμώ τα Χριστούγεννα.
Πήγα στην εκκλησία μια-δυο φορές τη Μ.εβδομάδα.Άντεξα κανα μισάωρο αλλά στο τέλος πνίγηκα...Ο κολλητός μου λέει ότι είμαι αρνητικά προκατειλλημένη και δύσπιστη.Και γιατί δηλαδή να μην πιστεύω αφού κι εγώ παραδέχομαι ότι η πίστη κάνει καλό στους ανθρώπους...?Ναι,αλλά αυτό είναι το ζήτημα δηλαδή?Να αισθανθούμε καλύτερα κι όχι να πλησιάσουμε την αλήθεια?Μπερδεύομαι,πάντα μπερδεύομαι.
Έχω χάσει την ξαδέρφη μου.Η "μικρή" είναι δύο χρόνια μικρότερη μου κι έχει ένα χρόνο σχέση.Επίσης έχασα την Άρτεμη εδώ κι αρκετό καιρό,αυτή έχει σχέση δύο χρόνια.Νομίζω ότι κάποια στιγμή βουλιάζουν τόσο σ`αυτό το πράγμα,πείθονται ότι βρήκαν το ένα και μοναδικό άτομο και θεωρούν όλους τους υπόλοιπους γύρω τους χάσιμο χρόνου. Χάνουν τόσα από την ηλικία μας και δεν το καταλαβαίνουν...Η απομάκρυνση είναι αισθητή,εγώ κάθομαι και το αποδέχομαι (τι άλλο θα μπορούσα να κάνω...?).Κι όταν θα χωρίσουν σε μένα θα `ρθουν να κλάψουν και να παρηγορηθούν.Αυτά...
Λίγες σκόρπιες σκέψεις από ένα μυαλό που δεν μπορεί να συγκεντρωθεί παρα μόνο σε στιγμές έκλαμψης.
Και ένα δίλημμα:rockwave ή Ξάνθη?Οεο?